با توجه به اینکه در مورد ولایت فقیه سوالاتی مطرح میشود سعی دارم تا حد ممکن  به سوالات مطرح شده پاسخ ارسال کنم

 نظر حضرت امام خمینی در مورد ولایت فقیه چیست ؟ و حدود اختیارات ولی فقیه  تا کجاست ؟

امام خمینی، به آیت اله خامنه‏ای (ریاست جمهوری وقت) نوشتند: «اگر اختیارات حکومت در چارچوب احکام فرعیه اولیه است، باید غرض حکومت الهیه و ولایت مطلقه مفوضه به نبی اسلام(ص) یک پدیده بی‏معنا و محتوا باشد. اشاره می‏کنم به پیامدهای آن که هیچ کس نمی‏تواند ملتزم به آنها باشد. مثلاً خیابان کشی‏ها که مستلزم تصرّف در منزلی است یا حریم آن است در چارچوب احکام فرعیّه نیست. نظام وظیفه و اعزام الزامی به جبهه‏ها و جلوگیری از ورود و خروج ارز و جلوگیری از ورود یا خروج هر نوع کالا و منع احتکار در غیر دو - سه مورد و گمرکات و مالیات و جلوگیری از گران فروشی، قیمت گذاری و جلوگیری از پخش موّاد مخدّر و منع اعتیاد به هر نحو، غیر از مشروبات الکلی، حمل اسلحه به هر نوع که باشد و صدها امثال آن که از اختیارات دولت است بنا به تفسیر شما خارج است و صدها امثال اینها. باید عرض کنم حکومت که شعبه‏ای از ولایت مطلقه رسول(ص) است یکی از احکام اولیّه اسلام است و مقدم بر تمام احکام فرعیه حتی نماز و روزه و حجّ است. حاکم می‏تواند مسجد یا منزلی را که در مسیر خیابان است خراب کند و پول منزل را به صاحبش رد کند. حاکم می‏تواند مساجد را در موقع لزوم تعطیل کند و مسجدی که ضرار باشد در صورتی که رفع - بدون تخریب - نشود خراب کند. حکومت می‏تواند قراردادهای شرعی را که خود با مردم بسته است در موقعی که آن قرارداد مخالف مصالح کشور و اسلام باشد یک جانبه لغو کند، و می‏تواند هر امری را چه عبادی و یا غیر عبادی که جریان آن مخالف مصالح اسلام است، از آن، مادامی که چنین است، جلوگیری کند/

 حکومت می‏تواند از حجّ که از فرایض مهم الهی است در موقعی که مخالف صلاح کشور اسلامی دانست موقتاً جلوگیری کند».{1}

 به این ترتیب، حکومت اسلامی که از دیدگاه فقهی امام خمینی، شعبه‏ای از ولایت مطلقه رسول الله(ص) است در نظام اسلامی ایران به منصب «رهبری» خلاصه نمی‏شود. این حکومت - آن چنان که اقتضای زمامداری است - همانند سایر حکومت‏ها باید از اختیارات و اقتدار وسیع برخوردار باشد تا بتواند مرزها را حراست، نظم را برقرار، کشور را آباد و نیازمندی‏های عمومی را تأمین نماید/

 طبیعی است که حکومت اسلامی این اختیارات را دارا باشد/

 درباره تعطیل کردن موقت برخی از فرایض دینی، باید توجه داشت که پاره‏ای از عبادات همچون نماز جماعت، نماز جمعه و حج، جنبه اجتماعی - سیاسی به خود می‏گیرند و چه بسا انجام این فرایض در برخی از موارد به صلاح جامعه نباشد. مثلاً از آن جا که حج از یک طرف، مستلزم خروج فراوان ارز کشور است و از طرف دیگر می‏تواند تحت الشّعاع روابط غیر دوستانه سیاسی دو کشور قرار گیرد، دولت می‏تواند با در نظر گرفتن مصالح پولی و مالی براساس قوانین و سیاست‏های مشخص و با عنایت به موازین دیپلماتیک، اقدام به تعطیل موقت فریضه حج نماید/

 بنابراین، ولی فقیه می‏تواند احکامی که بعد اجتماعی دارند و انجام آن بعد اجتماعی بر ضرر مصالح مسلمانان است - که تشخیص آن بر عهده ولی فقیه است - از اجرای آن جلوگیری کند/

 برای آگاهی بیشتر، ر.ک: فقه سیاسی، ج 2 (نظام سیاسی و رهبری در اسلام)/